२०१. ती गेली तेव्हा रिमझिम, पाऊस निनादत होता

२०१. ती गेली तेव्हा रिमझिम, पाऊस निनादत होता
मेघांत अडकली किरणे, हा सूर्य सोडवित होता ॥धृ.॥

तशि सांजहि अमुच्या दारी, येऊन थबकली होती
शब्दांत अर्थ उगवावा, अर्थांतुन शब्द वगळता ॥१॥

ती आई होती म्हणुनी, घनव्याकुळ मीही रडलो
त्यावेळी वारा सावध, पाचोळा उडवित होता ॥२॥

अंगणात गमले मजला, संपले बालपण माझे
खिडकीवर धुरकट तेव्हा, कंदील एकटा होता ॥३॥

हे रक्त वाढतानाही, मज आता गहिंवर नाही
वस्त्रांत द्रौपदीच्याही, तो कृष्ण नागडा होता ॥४॥

गीत : ग्रेस
संगीत : पं. हृदयनाथ मंगेशकर
स्वर : पं. हृदयनाथ मंगेशकर
चित्रपट : वावटळ