९३. विसर प्रीत, विसर गीत, विसर प्रीत आपुली
यापुढे न चांदरात, यापुढे न सावली ॥ धृ.॥
कंठ दाटतो असा, शब्दही मुळी न फुटे
काळजात एक एक, तंतूही तसाच तुटे
मीच मांडिल्या घरांत शून्यता विसावली ।। १ ।।
शब्द तू दिलास एक राहिलो विसंबूनी
वंचिलेस गे, अखेर तूच शपथ मोडूनी
तूं उगाच स्वप्नवेल संशयात जाळिली ।। २ ।।
डोळियांत मी तुझ्या अखेर पाप जाहलो
झेलण्या उरी कलंक एकटाच राहिलो
विश्व मोकळे, मला चिताच लाभली ।। ३ ।।
गायक: सुधीर फडके
संगीत: यशवंत देव
गीत: शांताराम नांदगावकर
ह्या ब्लॉगसाठी ही कविता धनंजय फडके यांनी पाठवली आहे.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment