ती रुसल॓ल्या ऒठांइतकी निश्चयी
डोळ्यांमधल्या बाहुलीपरी चंचल
गालावरल्या खळीसारखी लाडी
भाळावरल्या बटे सारखी अवखळ...
ती रंगांनी गजबजलेली पश्चिमा
ती राञीचा पुनव पिसारा चंद्र्मा
मेघांमधल॓ अपार ओले देणे
ती मातीच्या गंधामधले गाणे
ती यक्षाच्या प्रश्नाहुनही अवघड
ती छोट्याश्या परिकथेहुन सोपी
कळीत लपल्या फुलासारखी अस्फुट
दवबिंदुच्या श्वासां इतकी अल्लड...
ती गोऱ्या देहावर हिरवे गोंदण
ती रोमांचाच्या रांनफुलांची पखरण
पावसातली पहाट हळवी ओली
ती सांजेच्या पायांमधले पैंजण
ती अशी का ती तशी सांगु कसे?
भिरभरती वाऱ्यावर शब्दांची पिसे
ती कवित॓च्या पंखांवरुनी येते
मनात ओला श्रावण ठेवुन जाते...
कवी: संदिप खरे
No comments:
Post a Comment